مقدمه نا مه ها

از امروز واستون نامه های زیبا می گذارم این مقدمشه:
به نام سر فصل همه نامه ها چه آن هایی که نوشته شدند چه آنهایی که سپید ماندند نا کاغذ ها سیاه نشوند .

یک سلام پر رنگ و چند تقطه چین ... به علامت جواب هایی که هرگز ندادی و یک دقیقه سکوت ! به احترام تمام لحظه هایی که در انتظار پاسخ به تو مردند . فرض که دلت نخواست ! به فرض که حوصله ات نیامد ! به فرض که لایقش نبودم ! فرض که دوستم نداری ! نه خودم نه نامه هایم را !!! این خودش قانع کننده ترین دلیل دنیاست . بی دلیلی هم خودش کلی دلیله . لااقل می گفتی : ((این هم که جوابی ننویسند جوابی است)) دریغ از همین حرف چه می شود کرد توئی و عزیز کرده ی این دل رسوای سرگردان خودم . چه کارش کنم جواب هم ندهی بهانه ات را می گیرد بگذریم ... حوالی همین روز های پژمرده ی نیامدنت انگار کسی از آسمان به من گفت شاید این عزیز کرده ی دلت شعر به دل مخملیش نمی نشیند ! حق بعد از تو با اوست این بار دیگر شعر نمی نویسم نامه هایم را برایت می نویسم که در تهایی پاییزی ام برای خودم نوشتم و برای تو پاره کردم . حقیقتش فکر می کردم اگر می خواست از این زبان خوشت بیاید حرف های عادی خودم را بیشتر دوست داشتی که نداری حالا چاره ای نیست این را هم امتحانش می کنم . راستی به دل نگیر بین نا مه هایی که پاره کردم اسم تو همیسه با چند کلام قبل و بعدش سالم و دست نخورده ماند و حالا هم از روی همان اسم خودت نامه های تکه تکه شده را کنار هم چیدم و برایت نوشم این بار هم اگر به دلت ننشست فکر دیگری می کنم شاید هم دفعه بعد به سبک آدم های آن طرف تاریخ حرف هایم را برایت نقاشی کردم . خدا را چه دیدی شاید پسندیدی خوب دیگر وقت چشم های روشن نازت را زیاد نمی گیرم بگو به روشنی خودشان کدری لهجه ی این مجنون آواره را ببخشند . ممنون که همیشه ناخواسته کمکم می کنی چه خودت چه اسم قشنگت چه سفرت چه نیامدنت . و این بار بی جوابیت که کانون از هم پاشیده ی نامه های پاره پاره ام را به هم پیوند زد تاریخ نمی زنم هر وقت که تو ممکن است حوصله مهربانیت بیشتر باشد . حرف آخر اینکه زیبا مثل هیچ کس قرص کامل ماه بی تقصیر پروانه ات می مانم و برای تو می نویسم تو عزیزی چه بهاری باشی چه تابستانی چه پاییزی دلت نسوزد نگو چه لحن غم انگیزی راست می گویم که عزیزی حتی اگر این ها را هم مثل بقیه فراموش کنی و دور بریزی کسی که هم بی تو می میرد هم برای تو .

دو سه بار با لحن شعرا به همه اشاره کردم

یاد قرص کامل ماه و عم ستاره کردم

یه شب اما سر فرصت توی تنهاییم نشستم

دیدم اینجوری نمی شه غصه هامو چاره کردم

یه سری نامه نوشتم که پیش خودم بمونه

هم واسه خودت نوشتم هم واسه تو پاره کردم